Nr 2 – Historia pewnego szewca

Bajka do pobrania

Prof. Lech Śliwonik – teatrolog, wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie stworzył i zdefiniował pojęcie „teatr dla życia”. „Teatr dla życia” to niezwykła w swej istocie terapia teatrem, która „polega na (współ)kreowaniu przez aktora/pacjenta dzieła teatralnego, a w czasie jego tworzenia, na doświadczaniu, symbolicznym wyrażaniu poprzez grę i przepracowywaniu, przy pomocy reżysera / przewodnika / terapeuty, doznawanych przeżyć i emocji. Proces ten wykorzystuje fenomen transformacyjnych właściwości teatru, pobudza zdolność do przemiany, by umożliwić samoidentyfikację i wszechstronny rozwój twórcy. Oparty na podobnych zasadach teatr, zwany „terapeutycznym”, od kilkudziesięciu lat uprawiany jest w środowisku osób z niepełnosprawnościami, grupach dysfunkcyjnych czy zagrożonych wykluczeniem społecznym. Pełniąc tu funkcję pośrednika w procesie indywidualnego rozwoju aktorów oraz edukacji / animacji kulturowej grupy”. Nurt teatru terapeutycznego zwanego „teatrem dla życia” zaznaczył swa skromną obecność również w Wyszkowie.
Ponieważ celem statutowym Stowarzyszenia Format jest popularyzowanie form artystycznych i działań twórczych, utrwala ono dorobek tych działań teatralnych, ukazując warstwę literacką spektakli powstających w Wyszkowie. Pierwsze wersje tekstu powstały w 2013 r. a ostateczna redakcja dokonana została przez autorkę zajmująca się zawodowo teatroterapią- Urszulę Roguską w 2024 r. Przedstawienie odgrywane według scenariusza gościło w progach wyszkowskiej Biblioteki, w Środowiskowym Domu Samopomocy „Soteria”, w Zespole Szkół Specjalnych w Brańszczyku, a także na Konferencji odbywającej się w WSPW filia w Wyszkowie poświęconej twórczej resocjalizacji i metodom pracy twórczej w zakresie pedagogiki specjalnej. Spektakl zagościł również na wydarzeniu zorganizowanym przez Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych „Wiatrak”. Warsztat Starego Szewca mieści się w Wyszkowie nazywanym miastem na wzgórzu, które przecina dziki Bug. To tu główny bohater znalazł szczęście ale jego dzieci marzą o innym życiu. Wokół tej potrzeby biegnie fabuła opowieści o Szewcu i jego rodzinie. Zakończenie jest otwarte, nagroda nieoczywista zaś dylematy nie znikają. A jednak już wiadomo, że poszukiwanie szczęścia jest trudne, wsparcie bliskich niezwykle ważne, charakter bywa przeszkodą a świat nie jest landrynką. Mimo to warto wyruszyć i „wbrew wszystkiemu zawsze mieć nadzieję”. Nieoczywiste zakończenie może być pretekstem do dyskusji na forum z publicznością. Spektakl sprawdza się w pracy z dziećmi zagrożonymi niedostosowaniem społecznym, osobami uzależnionymi i dorosłymi z doświadczeniem choroby psychicznej. Pozwala na współpracę środowisk wychowawczych, sprzyja porozumieniu dzieci i rodziców, a także samopoznaniu osób uczestniczących w jego realizacji.